Κάπου στα 11, οι γονείς μου αποφάσισαν να με στείλουν στους Προσκόπους. Ίσως γιατί ήμουν μοναχοπαίδι (και σαφώς κακό/καλομαθημένο), ίσως γιατί ήμουν και λίγο αντάρτης, δεν ξέρω ακριβώς, αλλά για κάποιους λόγους που έκριναν με πήγαν το 1992 στο 4ο Σύστημα Προσκόπων Περισσού.
Από τότε μέχρι σήμερα – που προς ενημέρωσή σας είμαι ακόμα είμαι ενεργός Πρόσκοπος – δεν έχω μετανιώσει ούτε για μία στιγμή που ανελλιπώς κάθε σαββατοκύριακο φοράω το μπλε μου μαντίλι, που φοράω αυτό το κοντό παντελόνι και που πάντα, μα πάντα (ακόμα και σήμερα) κρυώνω στις εκδρομές αλλά δεν αλλάζω με τίποτα το τραγούδι και τα γέλια με τους φίλους γύρω από τη φωτιά.
Για να λέμε και την αλήθεια είμαι περήφανος που είμαι Πρόσκοπος και ευχαριστώ τους γονείς μου, που με έγραψαν τότε, όποιοι και να ήταν οι λόγοι. Οι φίλοι, που τόσα και τόσα έχουν ακούσει στα χρόνια που με ξέρουν, τώρα που έκαναν παιδιά και είναι πάνω-κάτω 7 ετών, με ρωτάνε εάν είναι καλό να στείλουν το παιδί τους στους Προσκόπους. Η απάντηση έρχεται από μόνη της, αβίαστα! ΝΑΙ να το στείλουν. Στη χειρότερη εάν δεν του αρέσει, θα σταματήσει! Τουλάχιστον,θα το έχει δοκιμάσει.
Σίγουρα, όλοι έχουμε από έναν γνωστό που κάποτε ήταν Λυκόπουλο ή Πρόσκοπος. Για την ιστορία να σας πω ότι οι David Beckham, Nelson Mandela, Harrison Ford, Steven Spielberg, Walt Disney, Bill Gates, Paul McCartney, Daniel Radcliffe (o Harry Potter), Madonna, Bear Grylls και οι δικοί μας.. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, Άκης Πετρετζίκης, Χρήστος Φερεντίνος, Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους, Ηλίας Μαμαλάκης, Αποστόλης Τότσικας, Τάσος Αρνιακός και αρκετοί πολιτικοί ήταν Πρόσκοποι στα νιάτα τους και κάποιο και στα γηρατειά τους! Κάτι θα ξέρουν!
Στους Προσκόπους το παιδί σας, μέσα από το παιχνίδι και τη ζωή σε μία παρέα συνομηλίκων, θα μάθει να οργανώνεται σε βασικά θέματα, που για να μην κρυβόμαστε, στο σπίτι έχουν γίνει επικοί τσακωμοί γι αυτά, όπως: πλένω το πιάτο μου για να φάω, τακτοποιώ τα ρούχα μου, θυμάμαι να πάρω φακό μαζί μου, για να βλέπω το βράδυ και άλλα τέτοια τόσο απλά αλλά θαυματουργά. Και αν μετά από καμιά εκδρομή επιστρέψει και τρώει όλο του το σπανακόρυζο που δεν ήθελε να το δει και στο τέλος πάει και το πιάτο στο νεροχύτη, μην απορήσετε, όλα αυτά είναι αυτονόητα για έναν πρόσκοπο. Πολλοί παιδοψυχολόγοι και ειδικοί πάνω στην ανάπτυξη του παιδιού, προτείνουν ανεπιφύλαχτα τη συμμετοχή των παιδιών σε προσκοπικές δραστηριότητες, μιας και προάγουν τη σύμμετρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του αλλά και την ενασχόλησή του με αντικείμενα που βγάζουν στο φως κρυμμένες δεξιότητες και ικανότητες.
Στις μέρες μας, που η λέξη εθελοντής έχει γίνει συνώνυμο της μόδας, αναφέρω ότι οι Πρόσκοποι κάνουν πράξη τον εθελοντισμό, πάνω από 100 χρόνια στην Ελλάδα και περισσότερα ανά τον κόσμο. Είναι μία κίνηση νέων που αριθμεί εκατομμύρια μέλη σε όλο τον κόσμο, δεμένα με αξιακούς δεσμούς υπό το πλαίσιο αρχών με στόχο στο να δημιουργηθούν πολίτες ενεργοί. Δεν είναι τυχαία, η συνεργασία των Ελλήνων Προσκόπων με την ΑΘΗΝΑ 2004 και επίσης δεν είναι τυχαίο ότι πολλές εταιρίες team building έχουν βασιστεί σε προσκοπικά προγράμματα. Εάν σηκώσεις τα χαλάκια αυτών των εταιριών θα ανακαλύψεις ότι κρύβονται Πρόσκοποι.. Και για να μην μπερδευτούμε.. Εθελοντισμός σημαίνει ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΙ! Εθελοντισμός σημαίνει να κάνω κάτι που νιώθω για το καλό της κοινωνίας μέσω της προσωπικής προσφοράς.
Οι ενήλικες πρόσκοποι (Βαθμοφόροι), αφιερώνουν αρκετές ώρες σε εκπαιδεύσεις παιδαγωγικής φύσεως για να μπορέσουν να προσφέρουν στα παιδιά την εκπαίδευση μέσα από το παιχνίδι. Ο Ελληνικός Προσκοπισμός έχει τεθεί υπό την Αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας και εποπτεύεται από το Υπουργείο Παιδείας και χαρακτηρίζεται ως κίνηση που συμβάλλει στην ανάπτυξη του παιδιού μέσο ενός παιδαγωγικού συστήματος αξιών. Υποσυνείδητα μέσα από παιχνίδι περνάει στο παιδί η έννοια του εθελοντισμού και της προσφοράς.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, νιώθω πραγματικά ευγνώμων γιατί εάν δεν ήμουν Πρόσκοπος δεν θα είχα ποτέ:
– στα 11 δει αγελάδα να περνάει δίπλα στη σκηνή μου στην πιο όμορφη βουνοπλαγιά της Ελλάδας
– στα 13 μετρήσει εκατομμύρια αστέρια στον καλοκαιρινό ουρανό
– στα 15 απολαύσει την ανατολή από την κορυφή ενός βουνού
– στα 17 περπατήσει 5 ώρες μέσα σε ένα φαράγγι παρέα με φίλους που είμαστε ακόμα παρέα
– στα 19 κολυμπήσει δίπλα σε δελφίνια στον Κορινθιακό κόλπο
– στα 21 αγχωθεί στην πρώτη μου εκδρομή ως Αρχηγός έχοντας την ευθύνη 20 ανηλίκων παιδιών
– στα 23 συγκινηθεί όταν κατάλαβα πόσο πολύ βοηθά τη ζωή των παιδιών όλα αυτά που κάνουμε
– στα 25 μαγειρέψει για 50 άτομα (για πρώτη φορά)
– στα 27 βιώσει την μεγαλύτερη προσκοπική κατασκήνωση στον κόσμο το Jamboree μαζί με 40000 προσκόπους
– στα 29 οργανώσει παρέα με φίλους, φυσικά, εκδρομή για 500 προσκόπους
– στα 31 μου να συνεχίζω να είμαι ακόμα Πρόσκοπος και να περιμένω να φτάσει ο γιος μου 7 για να τον πάω στους Προσκόπους
Από 7 ετών και Δευτέρα δημοτικού έως … (ακόμα και εσείς ) ένα από 300 Προσκοπικά Συστήματα τα οποία βρίσκονται σε ολόκληρη την Ελλάδα σας περιμένουν για να βιώσετε το προσκοπικό παιχνίδι παρέα με 20000 ενεργούς Έλληνες προσκόπους. Μοναδικές εμπειρίες ζωής, δεκάδες μαθήματα από παθήματα, φιλίες που έγιναν αέναες στο χρόνο και χιλιάδες εικόνες στο μυαλό μου…
Μπορώ να γράφω ώρες γιατί (πρέπει) να κάνετε το παιδί σας Πρόσκοπο. Τα παρακάτω βίντεο θα σας πείσουν..
Έσο Έτοιμος για πάντα!
Ακολουθήστε το DadsRules στο Instagram:
Καλημέρα πολύ καλό το άρθρο σας με συγκίνησε αρκετά, αφού έχω ζήσει όλες αυτές τις εμπειρίες σαν Πρόσκοπος Ανιχνευτής και Βαθμοφόρος, τις αναπολώ τώρα στα 48, αλλά ακόμα περισσότερο την αγωνία σαν γονιός που στέλνει τους γιούς του κατασκήνωση! Θα ήθελα μόνο 2 λόγια για σας στο mail μου και την άδεια σας το άρθρο σας να δημοσιευτεί από τοπικά blog του Γέρακα- Παλλήνης όπου τώρα διαμένω. Σας Ευχαριστώ. kpandeli@gmail.com
Και εγω ειμαι προσκοπος. ενωμοταρχης γλαρων στο 4 νπ ροδου. πρεπει να ερ8ουν νεα παιδια. δν ειναι τυχαιο που σε ολον το κοσμο υπαρχουν 10.000.000 εκατ. ΚΑΙ προσκοποι.ειναι μια διαφορετικη εμπειρια που ο κα8ενας απο μας πρεπει να ζησει. 8α τοθ μεινει αξεχαστη η παραμονη του στην ομαδα , στην κοινωτιτα αργοτερα, και πολυ αργοτερα σαν βα8μοφορος.
Αγαπητέ Κωνσταντίνε,
έπεσα στο άρθρο σου σήμερα, έχοντας πρόσφατα δημοσιεύσει ένα άρθρο στο μπλογκάκι μου για την αρχή του προσκοπισμού στη δική μας ζωή μέσω του γιού μου που είναι 7. Ίσως επειδή είπες ότι είσαι μοναχοπαίδι, ίσως επειδή γράφεις με τον ίδιο ενθουσιασμό που μιλάει αυτή τη στιγμή ο γιός μου, ίσως επειδή ευχήθηκα ξαφνικά όλες σου τις αναμνήσεις για το δικό μου παιδί, αισθάνθηκα σαν αυτό το άρθρο σου να είναι ένα άρθρο του γιού μου από το μέλλον. Να σαι καλά και να συνεχίζεις! Ίσως να σε δούμε σε κάποια ευρωπαϊκή εκδήλωση (εμείς είμαστε Λονδίνο).
Be Prepared, λοιπόν!
Ελίζα
http://bit.ly/1MCbzbJ
Κωνσταντίνε καλή σου ημέρα πολύ καλή η δουλειά που έχεις κάνει πιστεύω ότι δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο να πούμε όσο για τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν όταν θυμάσαι τα πρώτα προσκοπικά σου βήματα και εκεί έχεις πολύ δίκιο Εγώ όταν πηγαίνω στον ΠΥ.ΒΑ. η για σχολές η στην περιφέρεια το πρώτο που βλέπω είναι ο ιστός που τον Οκτώβριο του 1960 έδωσα την υπόσχεση μου και δεύτερο τον Πήγασο που μου θυμίζει τα 13 χρόνια που ήμουν αρχηγός στο Κέντρο τότε έρχομαι σε μια κατάσταση που πλημυρίζω από αγαλλίαση και χαρά για όλα αυτά που έχω ζήσει 56 χρόνια στους προσκόπους να είσαι πάντα καλά
Ήμουν Ν/Π, πρόσκοπος, ανιχνευτής και ΥΟΠ, ΑΟΣ, ΑΣ τα γραφόμενα σου είναι όμορφα και συγκινητικά, κάπως έτσι εντάχθηκα και εγώ στο Σώμα. Δυστυχώς το αγαπημένο μας ΣΕΠ πεθαίνει είναι η σκιά του εαυτού του, είμαι πατέρας τώρα η κόρη μου είναι 10 ετών και όταν πήγα να την γράψω στο παλιό μου Σύστημα μετάνιωσα την ώρα που πέρασα το κατώφλι της λέσχης δυστυχώς δεν κάνουμε πλέον “Προσκοπισμό” αλλά “κάτι σαν Προσκοπισμό” εκτός των πλαισίων του ΒΒ. Εσείς που ασχολείστε ενεργά ακόμα πάρτε τα μετρά σας για να επανέλθει το Σώμα στον σωστό δρόμο αλλιώς θα μείνουν μόνο οι αναμνήσεις.