Pre-Kids vs Post-Kids

Η αλήθεια είναι ότι χωρίς να έχουν περάσει και τα άπειρα χρόνια από τότε που έγινα πατέρας, έχω ξεχάσει πώς είναι να ζω χωρίς παιδιά.

Με πολύ προσπάθεια θυμάμαι μερικές «καλές» στιγμές στην Π.Π.Ε. (Προ Παιδιών Εποχή) και ίσως θα συμφωνήσετε μαζί μου αλλά έχουμε πολύ δρόμο (στα 18 τους;;?) μέχρι να ξαναζήσουμε την ίδια εποχή.. Ανεμελιά… Χαλαρότητα! Καυλάντα! Βέβαια θα είμαστε +15-20 χρόνια μεγαλύτεροι και προφανώς +15-20-25 κιλά ~~σοφότερ~~… βαρύτεροι …. Αλλά όλα καλά!

Πάμε όμως να θυμηθούμε πώς είμασταν και πως είμαστε…

Φεύγοντας από το σπίτι

Pre-Kids: Ντύνεσαι, παίρνεις κλειδιά, κινητό και έφυγες….
Post-Kids: Ντύνεσαι, ντύνεις παιδιά, τσακώνεσαι για το τι θα φορέσουν, φοράνε παπούτσια και περιφέρονται στο σφουγγαρισμένο σπίτι, ψάχνεις τα κλειδιά, βρίσκεις με κόπο τα κλειδιά, φεύγεις. Θυμάσαι ότι έχεις ξεχάσει κινητό και γυρίζεις, αφού προηγουμένως έχεις ξεχάσει και φώτα ανοιχτά.

Ετοιμαστείτε για μια βραδινή έξοδο

Pre-Kids: Κάνεις μπάνιο και ακολουθείς την παραπάνω διαδικασία, κάθεσαι όπου βρεις στο μαγαζί
Post-Kids v1: Κάνεις μπάνιο και ακολουθείς την παραπάνω διαδικασία, αφού προηγουμένως έχεις ιδρώσει, έχεις μετανιώσει για το project “έξοδος”, έχεις φάει ώρα στο Αθηνόραμα για να βρεις kids friendly μαγαζί
Post-Kids v2: Φωνάζεις Παππουδογιαγιά και ακολουθείς ότι τη διαδικασία της pre-kids εποχής

Πηγαίνω στη δουλειά

Pre-Kids: Ξυπνάς στο παρά 5, μπαίνεις στο αυτοκίνητο, σταματάς να πάρεις καφέ (ασχέτως εάν έχεις αργήσει), φτάνεις στη δουλειά με ύφος…
Post-Kids: Ξυπνάς 2 ωρες πριν από το «καθορισμένο», ετοιμάζεις γάλατα/πρωινά/δεκατιανά, ανοίγεις πατζούρια, σε βρίζουν γιατί θέλουν να κοιμηθούν και άλλο, ανοίγεις παράθυρα, μετά από ώρα σηκώνονται, επαναλαμβάνεις 15 φορές «πλύνε δόντια, ντύσου, πλύσου, φάε», 5 λεπτά πριν περάσει το σχολικό/κλείσει η πόρτα του σχολείου δεν είστε έτοιμοι, με έναν μαγικό τρόπο προλαβαίνεις σχολικό/φτάνεις σχολείο και μετά συνεχίζεις για καφέ και χωρίς ύφος (γιατί έχουμε και ανεργία)

Διακοπές

Pre-Kids: άνοιγες τον χάρτη και έλεγες «σε πόσα νησιά θα πάω φέτος», και… πήγαινες
Post-Kids: Οι πρώτες μας διακοπές τα λένε όλα…. Και μόλις πέρυσι νησάκι (και όταν λέμε νησάκι, εννοούμε νησάκι…. Άγιος Ευστράτιος)

Βραδινό μπάνιο

Pre-Kids: Έμπαινες όποτε ήθελες, όπως ήθελες και καθόσουν όση ώρα ήθελες…
Post-Kids: Να έχει ζεστό νερό, όχι καυτό όμως, βγάλε ρούχα, φέρε παιχνίδια, κάνε χαμό γιατί ξέβαψε το γκράφιτι στο lego, κρύωσε το νερό, πέφτει το τηλέφωνο με τη ροή του νερού προς τα έξω…

Super Market

Pre-Kids: χαλαρά με το καφεδάκι σου, χωρίς λίστα, ότι σ άρεσε το έπαιρνες και κυρίως βλακειούλες…
Post-Kids: Αυστηρή λίστα, το καλάθι γεμίζει με τα απαραίτητα και υγιεινά, υστερία εάν δεν πάρουμε μπισκοτοκρουασάν και ζαλεδάκια, σίγουρα θα τους πιάσει κατούρημα και δεν θα ξέρεις τί να κάνεις, η κυρία στα τυριά θα τα κεράσει τυράκι αλλά θα τους πέσει και θα γίνει χαμός, στα ταμεία θα πάρουν όλες τις τσίχλες που υπάρχουν, σίγουρα θα έχεις ξεχάσει κάτι από τη λίστα

Βέβαια, για να μην είμαι αχάριστος, είναι ωραία να έχεις παιδιά! Θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι γεμίζει η ζωή μας με χαρά και αισιοδοξία. Τα παιδιά, παιδεύουν λένε αλλά δεν πειράζει!!! Είναι ωραίο παίδεμα!