Στο πρώτο σου παιδί, ό,τι και να κάνεις, το κάνεις για πρώτη φορά. Είναι αυτό το μοναδικό συναίσθημα μεταξύ αγνώστου, περιέργειας, χαράς, αγωνίας. Αυτός ο κατάλογος έχει μόνο αρχή – στη δική μας περίπτωση ξεκίνησε στις 16/8/2013 – και ποτέ δεν θα ζήσουμε το τέλος.
Αρκετά όμως με τα φιλοσοφικά. Σε αυτό τον κατάλογο πριν μερικές ημέρες προστέθηκε ακόμα μία πρώτη φορά: Αυτή του ταξιδιού με μεγάλο πλοίο σε νησί. Η αλήθεια είναι εάν εξαιρέσουμε τις Σπέτσες και τη μεταφορά μας με taxi boat, δεν είχαμε ταξιδέψει ξανά οικογενειακά με πλοίο. Η τελευταία μας φορά ήταν, προ Γιάννη, το 2012 στην Ικαρία. Έκτοτε, λίγο οι εγκυμοσύνες, λίγο η βαρεμάρα, λίγο τα οικονομικά δεν μας είχαν πάει στον Πειραιά.
Φέτος όμως το πήραμε απόφαση και βάλαμε στόχο το 3ημερο της Πρωτομαγιάς να μην το περάσουμε στην Αθήνα, αλλά στη μαγευτική Σαντορίνη. Σε αυτό βοήθησαν αρχικά η μαγική 4άδα των παππουδογιαγιάδων οι οποίοι ανέλαβαν το εύκολο έργο του baby sitting της μπέμπας και η Hellenic Seaways.
ΠΡΙΝ
Με τη Χρύσα είχαμε πάει στη Σαντορίνη, τις παλιές χρυσές εποχές, με αεροπλάνο και πραγματικά θέλαμε να βιώσουμε την εμπειρία του πλοίου για δύο λόγους: α) ο Γιάννης θα ξετρελαινόταν καθώς του αρέσουν πολύ τα πλοία και β) θέλαμε να δούμε από κάτω προς τα πάνω το νησί και όχι το ανάποδο που θυμόμασταν. Έτσι και έγινε! Η προετοιμασία του ταξιδιού ήταν πολύ απλή, με την προσμονή του Γιάννη να αγγίζει κόκκινο (σσ.το έλεγε σε όλους ότι θα πάει εκδρομή με το «μεγάλο πλοίο»). Η αλήθεια είναι ότι για να περάσεις σ’ ένα παιδί αυτό πού θέλεις, θα πρέπει να του το πλασάρεις με έξυπνο τρόπο. Έτσι λοιπόν στο πλαίσιο της 26ης προβολής της Μαγαδασκάρης, παραλλήλισα το πλοίο των πιγκουίνων με το ανακαινισμένο Νήσος Σάμος της Hellenic Seaways με το οποίο θα ταξιδεύαμε. Λίγο αυτό και λίγο το σχετικό βίντεο του πλοίου στο YouTube, ανάγκασαν το Γιάννη να μην κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ από την αγωνία.
ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ
Το ταξίδι μας, άρχισε μ’ ένα ακόμα ταξίδι. Αυτό της προσέγγισης του λιμανιού, το οποίο άγγιξε τη μία ώρα! Στην προβλήτα Ε3 μας περιμένει καμαρωτό-καμαρωτό και φρεσκοβαμμένο μπλε Νήσος Σάμος, με τα… «άσπρα δελφίνια στο κόκκινο φουγάρο» (δανείστηκα αυτή τη περιγραφή από τα λόγια του Γιάννη). Η υπηρεσία web check In μας γλυτώνει χρόνο και περιττές εκτυπώσεις. Αφήνω τη Χρύσα και το Γιάννη να ανέβουν με τις κυλιόμενες και φορτώνω το αυτοκίνητο στο σκανδαλώδες άνετο και καλοφωτισμένο Parking. Πραγματικά μου «έλειψε» αυτό που κάνουν σε άλλα πλοία όπου χωράει να περάσει μόνο καρφίτσα.. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά, βρίσκομαι στη Reception. Καθοδηγούμαστε στην καμπίνα και η εμπειρία αρχίζει!
Ο Γιάννης ενθουσιάζεται με την άνετη καμπίνα-σπίτι και αμέσως εξοικειώνεται με το χώρο. Απλώνοντας τα παιχνίδια του αλλά και τα σύνεργα του καπετάνιου, όπως χάρτης, κιάλια και γυαλιά, νιώθει ήδη σαν να βρίσκεται στο σαλόνι του σπιτιού μας. Η συνέχεια είναι ακόμα πιο συναρπαστική καθώς κατά την διάρκεια της βόλτας μας ανακαλύψαμε το Chillbox και το κλασικό μαγαζάκι που απλά αγοράζεις κάτι για να αγοράσεις. Κάπου εδώ ολοκληρώνεται η εσωτερική μας βόλτα και βγαίνουμε για λίγο έξω. Τρέξιμο, τρέξιμο και πάλι τρέξιμο στο κατάστρωμα λες και είχε πάρει ουσίες.. 🙂 Πραγματικά μου είχε λείψει αυτή η θέα. Αυτή η θέα προς το άπειρο και μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι να βλέπεις θάλασσα.
Κάπως έτσι και με λίγη ζωγραφική και ταινία στην τεράστια τηλεόραση του “Πυθαγόρα Lounge” οδηγούμαστε στο self service του πλοίου με λαχταριστές παραδοσιακές λιχουδιές. Ο Γιάννης μετά από ώρες παιχνιδιού στα καταστρώματα και ερπιν στις μοκέτες μεταφέρεται στην καμπίνα για έναν σύντομο ύπνο μέχρι να φτάσουμε στη Σαντορίνη, λίγο μετά τη 01:00…
Η επόμενη μέρα μας βρίσκει βολτάροντας στα σοκάκια σε Φηρά και Ημεροβίγλι και απολαμβάνοντας την τοπική φιλοξενία. Είχε πολύ πλάκα γιατί ήμασταν από τους ελάχιστους Έλληνες στο νησί, με τον Γιάννη εύλογα να έχει απορίες όπως: Γιατί δεν μιλάνε ελληνικά; Τι λένε; Κτλ..
Η Σαντορίνη φημίζεται για τα κρασιά της και έτσι αποφασίσαμε να επισκεφθούμε το κτήμα Σιγάλας, ένα από τα καλύτερα του νησιού. Η ξενάγηση και η σύντομη γευσιγνωσία είναι αρκετή για να βιώσουμε όχι μόνο την ελληνική φιλοξενία αλλά και το ποιοτικό εξαγόμενο προς τρίτες χώρες προϊόν μας – Το Σαντορινιό κρασί.
Η τρίτη μέρα ήταν αφιερωμένη στη θάλασσα. Ο γύρος του νησιού με ιστιοπλοϊκό, το bbq με θέα το ηφαίστειο και το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα ήταν το καλύτερο δώρο στον Γιάννη, ο οποίος πραγματικά ζούσε μερικές από τις καλύτερες μέρες της ζωής του (φαντάζομαι θα έρθουν και άλλες :)). Ακόμα και για εμένα με τη Χρύσα, η βόλτα στο σεληνιακό τοπίο ήταν κάτι μοναδικό και ξεχωριστό καθώς εάν ήμασταν χωρίς τον Γιάννη δεν θα είχαμε κουνηθεί από το ξενοδοχείο! Κλασικό φαινόμενο «Θέλω να δώσω στο παιδί μου όσα περισσότερα ερεθίσματα μπορώ». Μετά τη δύση του ηλίου, η τελευταία μας βόλτα στα Φηρά (μας) επιφύλασσε (στον Γιάννη) ακόμα μία έκπληξη: παγωτό μηχανής και κρέπα!
Και κάπως έτσι, την επόμενη το μεσημεράκι κατηφορίζουμε προς το λιμάνι για την επιστροφή μας. Λίγο πολύ όπως περάσαμε στο ‘πήγαινε’, περάσαμε και στο ‘έλα’. Βόλτες, τρέξιμο, δωρεάν wifi (check τί έγραψε γι αυτό ο Κώστας του Techbog) και προβολή του Fireman Sam, παγωτό, έρπιν, ζωγραφική και πολύ-πολύ θετική διάθεση! Και ξαφνικά σκάει η έκπληξη!!! Η επίσκεψη αποκλειστικά για τον Γιάννη στη γέφυρα!!! Όσο συναρπαστικό είναι για κάποιον ενήλικα, φανταστείτε ένα 3,5 ετών παιδάκι να βλέπει τόσες οθόνες, φωτάκια, κουμπάκια, και όλα αυτά που θέλεις να ακουμπήσεις αλλά απαγορεύεται! Και για μένα ήταν η πρώτη φορά που επισκέπτομαι γέφυρα ενός “μεγάλου πλοίου” και αλήθεια σας λέω έκανα και εγώ σαν μικρό παιδί, με τη Χρύσα να έχει πλέον 2 μωρά να κουμαντάρει!!
ΜΕΤΑ
Το βράδυ της επιστροφής κατάλαβα πόσο πολύ μου είχε λείψει το ταξίδι με πλοίο. Με το κλασικό-συμβατικό πλοίο της γραμμής, το οποίο από τη μία σου εξασφαλίζει την παραδοσιακή μετάβαση στο νησί και από την άλλη προσιτή πολυτέλεια.
Όλα αυτά χάρη στο μεράκι μιας ελληνικής εταιρίας η οποία θέλει να εξελίσσεται διαρκώς, να επενδύει στην χώρα μας και να φροντίζει τους επιβάτες της, σαν μία μεγάλη οικογένεια! Όσο διαφήμιση και αν ακουστεί, με το ανακαινισμένο Νήσος Σάμος της Hellenic Seaways φτάνεις άνετα, γρήγορα και φυσικά οικονομικά στη Πάρο, την Νάξο ή την Σαντορίνη.
Τι πρέπει (οπωσδήποτε) να κάνεις/δεις με παιδί στη Σαντορίνη εκτός από το Ηλιοβασίλεμα:
- Να κάνεις γευσιγνωσία στο κτήμα Σιγάλα. Η Σαντορίνη φημίζεται για τα κρασιά της. (Ο Τάσος Αντωνίου από το mamapeinao θα σας πει λεπτομέρειες)
- Να κάνεις το γύρο του νησιού με οποιαδήποτε από τις εταιρίες που το διοργανώνουν και αναχωρούν από τον Όρμο Αμμουδίου στην Οία.
- Να ανέβεις (μερικά) από τα 588 σκαλοπάτια από το παλιό λιμάνι στα Φηρά.
- Να ανοίγεις πόρτες στην Οία, τα Φηρά και το Ημεροβίγλι σε αναζήτηση της πιο τέλεια θέας (σκανταλιά αλλά αρέσει στα παιδιά)
- Να περπατήσετε στα μαγαζάκια σε Οία και Φηρά.
- Να απολαύσεις τοπικές σπεσιαλιτέ!
- Να απολαύσετε τον καφέ σας κάπου με θέα (δεν θα δυσκολευτείτε)
- Μπορείς να πάρεις μερικές ακόμα ιδέες από τη Μαρία Κόφου και το blog της Travelstories From My World
Και τώρα που πήραμε τον αέρα, ποιος μας πιάνει…!
Pingback: Το πρώτο μας αεροπλάνο - DadsRules
Pingback: To beach party - DadsRules
Pingback: Άγιος Ευστράτιος - DadsRules